Strony

niedziela, 20 października 2024

Atelier Kultury w Przestrzeni Trzeciego Wieku

Czy sztuczna inteligencja, na przykład ChatGPT, zabierze ludziom pracę? Wirtualna Kultura, informatyk "starej daty" chętnie czyta artykuły na temat zagrożeń, które niesie rozwój technologii, w tym cyfryzacja wszystkiego, co się da. Na szczęście świat "analogowy" jeszcze istnieje.

We wtorek, 15 października 2024, na spotkaniu grupy Atelier Kultury w Przestrzeni Trzeciego Wieku dominowały relacje z "niecyfrowych" wydarzeń muzycznych, ale "przebiły się" też poezja i wystawy. 

Bernadetta  opowiedziała o dwóch koncertach w Narodowym Forum Muzyki, które zrobiły na niej ogromne wrażenie:

Była też mowa o 
  • spacerze śladami Różewicza, 
  • wystawie prac Klimta, 
  • koncertach chórów senioralnych i finalistach senioralnego festiwalu piosenki aktorskiej w ramach Dni Seniora. 
Pojawiła się też entuzjastyczna opinia o występach chórów związanych z Kościołem Baptystów na Przedmieściu Oławskim w ramach Dnia Trójkąta:

Były też nowe propozycje, na przykład, koncertów za 5 zł w Firleju. Przestrzeń Trzeciego Wieku jest teraz częścią Strefy Kultury Wrocław, co stwarza nowe możliwości. 

To bardzo ciekawe spotkanie moderował Jarek Woszczyna z PTW. Jak na muzyka przystało, jest on kopalnią anegdot o polskich i zagranicznych artystach, piosenkarzach, w tym o Marku Perepeczko, Edycie Górniak, Wioletcie Villas i dlaczego teatr muzyczny w Gliwicach nie jest im. S. Różewicza. 

Wirtualna Kultura podzieliła się wrażeniami z konferencji prasowej w Narodowym Muzeum Wrocław (NMWr):
"Atelier Kultury" postanowiło wystawę obejrzeć.


Bardzo ważnym fragmentem spotkania była informacja o konkursie literacko-poetyckim w ramach Dni Seniora 2024:
którego tematem było: „Wszystko się kończy za progiem milczenia”. Trzecie miejsce zajęła Basia Kamińska, która swój zwycięski wiersz powiedziała (kliknijcie na zdjęcie trzecie):

Już tylko cisza

W tym parku panuje cisza,
Czasami tylko ptaszek zaśpiewa,
Lub wiatr gałązkami zakołysze,
Pochylonego w zadumie drzewa.

Kwiaty podlane łzami;
Rosną naprawdę pięknie.
Tylko to serce zbolałe,
Niech z żalu wielkiego nie pęknie.

Tylko te wypłakane oczy,
Niech znowu wypełni nadzieja.
Bo nowym życiem zaskoczy,
Prochami użyźniona ziemia.

W kolorach kwiatów, w zieleni trawy,
Zostaną ci, co odeszli;
Gdy wszystkie zwykłe, codzienne sprawy,
Nieubłagany los przekreślił.

Cisza, co skrywa tajemnicę,
Dzień, który w noc ciemną się zmienia,
Ból, którego już nie wykrzyczę,
Bo został za progiem milczenia.


Uwaga. Na zdjęciach nie ma osoby, która zachęcała do udziału z Orszaku Dziejów, ponieważ się spóźniła.
Krystyna - Wirtualna Kultura

5 komentarzy:

  1. Piękny wiersz. Dziękuję Pozdrawiam Seniorka .

    OdpowiedzUsuń
  2. Podoba mi się ,,Już tylko cisza"...
    Podoba mi się subtelność myśli Autorki, kolory słowa, i najpiękniejsza cisza...
    Gratuluję serdecznie. Miło się czyta i ma się przestrzeń zostawiona na naszą własną wyobraźnię. Dziękuję bardzo. Pozdrawiam Majka

    OdpowiedzUsuń
  3. Wzruszający, piękny i bardzo smutny wiersz. Pozdrawiam już jesiennie. Irena ze Szczepina

    OdpowiedzUsuń
  4. Dzięki! Uwielbiam ciszę!👍😘😘😘

    OdpowiedzUsuń