Wirtualna Kultura wśród uczestników Festiwalu reAkcje

Wirtualna Kultura z Anią i Bogusią spędziły dwa dni na pięciodniowym Festiwalu reAkcje, wymyślonym i przygotowanym przez Teatr Układ Formalny w Centrum Aktywności Lokalnej Przedmieście:

• kliknijcie: Festiwal reAkcje - szczegóły, wpis na blogu.

Obejrzały:

• "Duży Książe i Czarny Pies", spektakl dla widzów 16+ o depresji ludzi młodych. 

Na scenie dwie aktorki; Katarzyna Kaźmierczak i Joanna Gonschorek wcielają się w role nauczycielki, matki i fryzjerki. Do tego wyświetlano na ekranie migawki wideo stworzone we współpracy z młodzieżą z kółka teatralnego w Legnicy. "Książe", czyli zaginiony uczeń, prawdopodobnie z depresją, nie pojawia się w spektaklu.

• "Wściekły pies", monodram dla dorosłych na motywach wstrząsającego reportażu Wojciecha Tochmana. 

Spektakl to homilia księdza - geja skierowana do widzów (wiernych), którą - jak się okazuje na końcu - wygłosiłby, gdyby mógł.

Pierwszy spektakl otrzymał główną nagrodę Festiwalu, a Sebastian Słomiński, grający księdza w drugim spektaklu, nagrodę dla najlepszego aktora. 

Katarzyna Kaźmierczak i Joanna Gonschorek to prezeska i wiceprezeska Stowarzyszenia Inicjatyw Twórczych:  

• kliknijcie: Stowarzyszenie Inicjatyw Twórczych.

Spektakl "Duży Książe i Czarny Pies" to jeden z projektów Stowarzyszenia. Wirtualna Kultura zdziwiła się bardzo, gdy dowiedziała się, że Katarzyna Kaźmierczak jest i aktorką, i psychoterapeutką, a Joanna Gonschorek, aktorka teatru w Legnicy, to wieloletnia instruktorka teatralna i twórczymi wielu akcji społecznych:  

• kliknijcie: Stowarzyszenie Inicjatyw Twórczych - ludzie.

Nic więc dziwnego, że Katarzyna i Joanna grają spektakl w szkołach i oddziałach psychiatrycznych dla dzieci (30 spektakli). Traktują to jako misję. Żałowały, że nie grają specjalnie dla rodziców. Chcą pomóc uczniom w szkołach pełnych przemocy rówieśniczej. Jest to bardzo poważny problem, z którym chyba nikt sobie nie radzi. W roku 2022 Wirtualna Kultura przytoczyła w artykule:

• kliknijcie: Co na nas czyha w internecie,

następujące dane:

"W raporcie UNESCO z 2018 r. podano, że połowa wszystkich uczniów na świecie w wieku 13-15 lat – czyli blisko 150 mln młodych ludzi – deklaruje, iż doświadczyła przemocy ze strony swoich rówieśników na terenie placówki edukacyjnej lub w jej okolicy". 

Treść obu spektakli nie zaskoczyła Wirtualnej Kultury. Pierwszy spektakl skojarzył się jej z filmem "Siedem uczuć" (rok 2018), który utkwił głęboko w jej pamięci:

• kliknijcie: Wszystkie stany dzieciństwa, czyli 7 uczuć - wpis na blogu

oraz ze "Sztamą" - projektem zrealizowanym przez Fundację Herstory:

• kliknijcie: Chłopaki na rzecz równości - relacja z konferencji, wpis na blogu,

a drugi ze spektaklem "Bogiem a prawdą", który widziała w Instytucie im. J. Grotowskiego w zeszłym roku w ramach Teatru na faktach  (historia organisty-geja):

• kliknijcie: Jakie propozycje przed nami? - wpis na blogu.

.

Zaskakujące były panele dyskusyjne po spektaklach, transmitowane na żywo na Facebooku (można je odtworzyć):

• kliknijcie: Teatr Układ Formalny - Facebook.

Prowadzili je aktorzy Teatru Układ Formalny: Przemysław Furdak i Rafał Pietrzak. Wypadli świetnie. Kliknijcie na pierwsze zdjęcie z panelu dyskusyjnego po spektaklu "Duży Książe i Czarny Pies".

Jak dotąd Wirtualna Kultura nie natrafiła na przekonywujące wyjaśnienia, dlaczego szkoła się zmieniła na gorsze, panuje w niej przemoc rówieśnicza. Jaki jest tego powód? Ona, osoba "starej daty", przyczyny widzi m.in. w emancypacji matek. Kobiety mają prawo (i chcą) korzystać z życia jak mężczyźni, ale ...W pierwszym spektaklu ojca nie ma.

Jedna z aktorek mówiła na panelu dyskusyjnym, że tłumaczy uczniom, że szkołę trzeba "przetrzymać". Wirtualna Kultura słuchała tego ze zdumieniem. Na warsztatach aktorki zaobserwowały, że dzieciom łatwiej mówić, czego nie chcą niż czego chcą. Dzieci nie potrafią się wcielić w rolę rodzica. Główne zło tkwi chyba w braku umiejętności nawiązywania relacji. Dziecko chciałoby, żeby ktoś je zapytał. Czy pamiętacie, że Wirtualna Kultura narzekała, że nikt seniorów nie pyta o zdanie:

• kliknijcie: Czy seniorzy żyją w bańce? Czy faktycznie rzadko wychodzą na zewnątrz, rzadko ktokolwiek pyta ich o zdanie?  

Ciekawe pytania zadawał twórczyniom (reżyserką jest też kobieta) jeden z członków komisji konkursowej (jest on na pierwszym zdjęciu). Oto jedno z nich:

• Dlaczego w spektaklu nie ma dziecka?

Odpowiedź: Dziecko zniknęło jak w kryminale. Widz zastanawia się, czy ono żyje,  może się z nim identyfikować itp.  

Jeśli chodzi o drugi spektakl, to Sebastian Słomiński miał proroczy sen, że coś takiego zagra. To było zaskakujące, bo on na ogół snów nie pamięta. Jest przekonany, że tak miało być. Minęło trochę lat zanim doszło do realizacji spektaklu. Aktor dał swój głos osobom wykluczonym. Zadbał, żeby w spektaklu nie było moralizatorstwa. Sebastian Słomiński to bardzo ciekawa postać i ten spektakl jest dla niego bardzo ważny. Reakcje na spektakl są podobno bardzo żywe. Na zdjęciu obok Wirtualna Kultura jest z Sebastianem Słomińskim.

Pytanie, czy w spektaklu jest autoironia, wywołało dyskusję. Tak jak pytanie, dlaczego bohater spektaklu tańczy. Odpowiedź: taniec może być obroną. Poza tym, dlaczego ten ksiądz nie miałby mieć prawa do chwili radości?

Wirtualna Kultura w czasie dyskusji wyraziła żal, że na spektaklu nie było Violetty Nowakowskiej, autorki książki (Nie)jestem gejem:

• kliknijcie: Wstydzą się ci, co nie powinni się wstydzić - cytat ze spotkania z Violettą Nowakowską - wpis na blogu.   

Sebastian Słomiński zainteresował się książką.

Wirtualna Kultura wyszła z Festiwalu reAkcje z przekonaniem, że debaty po spektaklu mogą dać widzom więcej niż sam spektakl. Poznaje się nie tylko motywy ich realizacji, ale też ludzi, którzy w ten proces byli zaangażowani. Może znajdziecie czas, żeby nagrania paneli dyskusyjnych odsłuchać? Ona chętnie by z Wami podyskutowała na temat Festiwalu reAkcje. Mimo rozmów w kuluarach Festiwalu czuje niedosyt. To zdumiewające, ile ciekawych wątków pojawiało się w trakcie paneli dyskusyjnych. Na przykład, które pokolenie miało (ma) lepiej (gorzej)?

Przygotowania do Festiwali reAkcje trwały od marca br. Zaangażowanych w to było wielu młodych. Kliknijcie na zdjęcie:

Na zakończenie Festiwalu wystąpił Jan Marczewski, 21-letni wokalista, kompozytor i autor tekstów z Warszawy. W styczniu wydał album „Momenty”, który przekroczył już 2 mln odtworzeń na serwisach streamingowych.

Gratulacje i podziękowania dla tych, którzy dotarli do końca wpisu i po drodze klikali!!!

Dodatek. Wirtualna Kultura dostała od jednego z czytelników link do monologu woźnej - zdaniem WK najważniejszej postaci w filmie 7 uczuć:

• kliknijcie: 7 uczuć - monolog woźnej.

Koniecznie kliknijcie.  

Krystyna - Wirtualna Kultura