60 Virtual Culture pl: Gry poważne czy pokoje zagadek?

Niedawno bardzo sympatyczna osoba 30+, znająca wielu seniorów, powiedziała Wirtualnej Kulturze, że seniorzy mają już dosyć internetu. Czy w tej sytuacji jest sens stawiać pytanie: Co nam daje i co zabiera internet? Wirtualna Kultura widzi jego plusy i minusy. Internet zjada jej czas. To jest jego plus i minus. Minus, bo nie ma czasu na gotowanie. Plus, bo nie ma czasu na myślenie o pandemii. Zatem internet jest OK, o ile umiejętnie się z niego korzysta..

W lutym 2021 w ramach Dnia Bezpiecznego Internetu, który trwał kilka dni,

kliknijcie: Dzień Bezpiecznego Internetu,

Wirtualna Kultura przysłuchiwała się debacie, prowadzonej przez Martynę Wilk z Wrocławskiego Centrum Rozwoju Społecznego, na temat bezpieczeństwa w sieci internetowej. Bezpieczeństwo w sieci było bardzo szeroko rozumiane, co potwierdzał dobór ekspertów;

Magdalena Duszyńska – psycholożka, trenerka,
Krzysztof Grynienko – Centrum Rozwiązań Systemowych,
Aleksandra Klimczyk – Punkt Informacyjny Unii Europejskiej,
Katarzyna Sokołowska – Biuro Rozwoju Gospodarczego, działające w Urzędzie Miasta Wrocław.

Debata miała poszerzyć sposób myślenia o bezpieczeństwie w sieci i pomóc spojrzeć na to zagadnienie inaczej niż tylko poprzez bezpieczeństwo techniczne (hasła itp.) oraz emocjonalne.

Kasia Sokołowska oswajała przedsiębiorców z internetem i pomagała ich firmom przenieść działalność w czasie pandemii do sieci, na przykład otworzyć sklepy internetowe, kliknijcie: Biuro Rozwoju Gospodarczego.
Aleksandra Klimczyk mówiła, jak bronić się przed dezinformacją w internecie, kliknijcie: Jak zwalczają dezinformacje o COVID-19 i czym zajmują się wojownicy klawiatury, kliknijcie: Wojownicy klawiatury. Przy okazji sprostowała krążące w sieci fałszywe informacje o podatku cukrowym.
Magdalena Duszyńska radziła m.in., jak rozmawiać z dzieckiem, które zbyt dużo czasu poświęca na gry komputerowe. i jak uświadomić rodzicom zagrożenia czyhające w sieci, kliknijcie: Magdalena Duszyńska.
Krzysztof Grynienko oczarował Wirtualną Kulturę grami poważnymi, bo ona z rozczuleniem wspomina "popoplanszówki" i grę planszową PRL w Tratwie, kliknijcie: Pomysł do naśladowania. Gry "poważne" uczą kooperacji, współpracy i refleksji kliknijcie: Centrum Rozwiązań Systemowych, Symulacje i gry "poważne".

Gry poważne to fantastyczne narzędzie edukacyjne, pomagające nauczyć się ponoszenia konsekwencji własnych decyzji, zasad demokracji, ekologii i co może oznaczać taki, a nie inny wybór (w przyszłości). Gry "poważne" wymagają zawsze współpracy, dyskusji graczy i wspólnej refleksji. Mniej rywalizacji, więcej kooperacji. To jest to!

"Produkcją" takich gier zajmuje się Stowarzyszenie Centrum Rozwiązań Systemowych:

kliknijcie: Centrum Rozwiązań Systemowych.

Wirtualna Kultura bardzo chętnie zagrałaby w grę poważną, na przykład, w grę o las,

kliknijcie: Gra o las.

"Gra o Las" to wieloosobowa gra komputerowa. Każdy gracz podejmuje decyzję, ile drzew wyciąć na swoje potrzeb. Widzi swój przychód i stan zasobów leśnych, ale też moment, gdy las traci zdolność do regeneracji i gdy pojawia się potrzeba współdziałania uczestników gry. Udana współpraca zależy m.in. od przestrzegania wspólnych ustaleń Jeśli zachodzi podejrzenie, że ktoś oszukuje, inni gracze odpłatnie mogą sprawdzać jego uczciwość i wymierzać kary finansowe, itd

Jak widać, gra poważna jest tak poważna jak rzeczywistość i życie. Uczy, rozwija umiejętności analityczne, uczula na społeczne skutki indywidualnych decyzji. Ułożenie scenariusza gry poważnej to ogromne wyzwanie.

Wirtualna Kultura chętnie poznałaby kulisy powstawania gier poważnych i sama by w taką grę zagrała. Na razie miała okazję zabawić się w wirtualnym "Escape room", czyli w pokoju zagadek online, zorganizowanym przez Ninę Woderską dla seniorów z Żółtego Parasola. Poszukiwania zaginionego na terenie szkoły notesu były pretekstem do rozmowy o rytuałach w naszym życiu. Uczestnicy zabawy poznali też rytuały uczniów, często inne od rytuałów z czasów młodości seniorów. Notatnika szukano w sali gimnastycznej, bibliotece, klasie matematycznej i kinowej. Odpowiedzi wymagały wiedzy i spostrzegawczości. Ile to jest 2+2 lub ile książek na półce było o wolontariuszach?

Rozbawieni seniorzy z Żółtego Parasola rozważają teraz ułożenie własnego scenariusza dla pokoju zagadek. To niewątpliwie będzie łatwiejsze niż wymyślenie gry "poważnej". Od czegoś trzeba zacząć. Gra "poważna" może być następnym wyzwaniem.

Pokoje zagadek są popularne na całym świecie. W internecie można dużo o nich przeczytać, na przykład, na portalu Lockme, prezentującym pokoje zagadek: