Sympozjum Plastyczne 70/20 toczy się po Wrocławiu wbrew koronawirusowi. Trzeba jedynie sprawdzać na Facebooku daty wydarzeń, bo mogą się różnić od terminów zaplanowanych wiosną w programie ramowym:
W sobotę, 3 października 2020, kilkanaście osób, wraz z historykiem sztuki oraz dwiema dziewczynami związanymi ze sztuką i mikrograntami, wyruszyło z placu Wiślanego na spacer śladami sztuki konceptualnej na osiedlu Popowice. Na Facebooku wydarzenie zapowiadano językiem modernistycznym (modernizm, późny modernizm, postmodernizm):
"Razem zwiedzimy osiedle z charakterystyczną uskokowo falującą zabudową modernistyczną zaprojektowaną przez Marię i Witolda Molickich. Dotkniemy nie tylko tematu powojennego, późnego modernizmu, lecz także przedwojennego, a nawet postmodernizmu.
Przemierzając Popowice od muralu Stanisława Dróżdża przy ulicy Legnickiej, aż do pełnego wciąż bujnej, mimo pory roku, zieleni roztaczającego się między ulica Popowicką a wałami Odry, Parku Popowickiego, w którym skrywa się instalacja Barbary Kozłowskiej, poznamy też historię jednego z najważniejszych dla powojennego Wrocławia wydarzeń związanych ze sztuką współczesną – Sympozjum Plastycznego Wrocław ‘70.
Spacer zakończymy mikropiknikiem - posiadówką przy “Samotności”, instalacji, o której opowie nam jedna z jej inicjatorek, Karolina Bieniek, a która stanie się dla nas punktem wyjścia do przyjemnych animacji edukatorki Agaty Iżykowskiej-Uszczyk. Zachęcamy do zapisów!"
Tak prezentują się murale Dróżdża:
Wirtualna Kultura od razu rozpoznała historyka sztuki. Był nim Krzysztof Ziental - ten od wrocławskich paneli obywatelskich:
Krzysztof Ziental z pasją opowiadał
- o architektonicznej koncepcji przedwojennych Popowic - do tej pory można zauważyć jeden z dwóch kręgów drzew w rejonie ulicy Kłodnickiej, odgradzających kiedyś tereny zabaw i odpoczynku,
- o muralu Stanisława Dróżdża na starym budynku przy ulicy Legnickiej 70,
- o balkonach Molickiego, charakterystycznych dla bloków na Północnych Popowicach, czyli między Legnicką i Popowicką,
- o kościele pw. NMP Królowej Pokoju, na podstawie kwadratu (dwóch kwadratów) z obciętymi rogami,
- o instalacji "Samotność" Barbary Kozłowskiej złożonej z jedynek na Polanie Popowickiej.
Kliknijcie poniżej na miniatury zdjęć kościoła na Popowicach pw. NMP Królowej Pokoju z różnych stron świata. O jego historii można poczytać na stronach parafii, kliknijcie:
Historia budowy kościoła. Budowano go w latach 1982-1994. Kościół parafial został zaprojektowany w latach 1980–1981 przez trzech architektów wrocławskich: Wacława Hryniewicza, Wojciecha Jarząbka i Jana Matkowskiego. Jego wielopoziomowa struktura jest skomplikowana. Wewnątrz dominują głęboka czerwień, złoto z elementami jaspisowej zieleni.
O Sympozjum 70/20 mówiła też Anna Bieliz w zastępstwie za Karolinę Bieniek. Wszystko zakończyła "zabawa" psychologiczna z Agatą Iżykowską-Uszczyk przy instalacji "Samotność". Jednym z elementów "posiadówki" było pisanie najpierw haseł negatywnie kojarzących się z samotnością, a potem pozytywnie. Karteczki "negatywne" przylepiono do betonowych jedynek, a "pozytywne" namalowano na betonowej podłodze. Jak myślicie, które hasła dłużej mogli czytać spacerujący po Popowickiej Polanie? Jako pozytywny przykład skutków samotności wymieniono m.in. ciszę, a negatywnych "za dużo myśli".
Uczestnicy spaceru dostali materiały reklamujące Sympozjum 70/20 i przypinkę ze zdjęciem popowickiego balkonu. Dowiedzieli się też o kulisach Sympozjum z roku 1970 - na co artyści zgadzali się, a na co nie, i dlaczego zorganizowano dla nich przelot helikopterem nad Wrocławiem. Sympozjum w roku 1970 zorganizowano z okazji 25-lecie powrotu Wrocławia do macierzy. Podobno artystom nie podobało się, że wszystkie ich dzieła miały być "trwałe" - czyżby chodziło o beton? Jednym z pierwszych dzieł było krzesło Kantora - chyba każdy wrocławianin je zna. "Zleceniodawcy" oczekiwali, że artyści wykonają swoje instalacje w rekordowym tempie. To zostało "oprotestowane". W efekcie tego ustalono jedynie termin początku sympozjum, a jego końca nie. Zatem można przyjąć, że sympozjum trwa od pół wieku.
A teraz trochę szczegółów o bohaterach, z powodu których spacer zorganizowano.
Stanisław Dróżdż to poeta, który odnosił sukcesy plastyczne, tworząc nietypowe dzieła z liter i cyfr. Wirtualna Kultura już pisała o nim na blogu (w poniższym wpisie są zdjęcia jego murali, w tym tego na ścianie Muzeum Współczesnego Wrocław):
Barbara Kozłowska instalację "Samotność" z niebieskich jedynek wymyśliła w ramach Sympozjum 1970, ale projekt został zrealizowany dopiero w roku 2016. Inspiracją dla "Przestrzennej interpretacji poezji strukturalnej" Barbary Kozłowskiej była praca Dróżdża "Samotność". Instalacja składa się z 45 niebieskich betonowych bloków, uprzestrzeniających cyfrę jeden. Archiwalna wystawa prac Barbary Kozłowskiej była ostatnio prezentowana w Muzeum Współczesnym Wrocław:
Witold Molicki pracował na uczelniach wyższych i w Miastoprojekcie we Wrocławiu, kliknijcie:
Witold Molicki - Wikipedia. Zasłynął z nietypowych balkonów na Popowicach i Osiedlu Przyjaźń w czasach wielkiej płyty. Podobno wzdłuż ulicy Legnickiej planowano więcej pawilonów usługowych takich jak już wyburzony "niebieski kwadrat" na Popowicach.
Na zakończenie posłuchajcie, czym na co dzień zajmują się Anna Bieliz i Agata Iżykowska-Uszczyk:
Dodatek, Ola, czytelniczka bloga, była mile zaskoczona, że o Popowicach można tyle pisać. Temat nie został wyczerpany. Zobaczcie, co Wirtualna Kultura jako Popowiczanka pisała o Popowicach w roku 2016:
Krystyna - Wirtualna Kultura
Dziękuję pięknie za ten wpis! :)
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawy artykul oraz Wielki podziw dla artorki za tak inspirujace informacje.Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńCiekawy WPIS à balkony bardzo estetyczne
OdpowiedzUsuńŚwietny, kompleksowy wpis! Zapraszamy również na inne sympozjalne wydarzenia:)
OdpowiedzUsuń